نیایش
پروردگارا
به من آرامش ده : تا بپذیرم آنچه را که نمیتوانم تغییر دهم
دلیری ده : تا تغییر دهم آنچه را که میتوانم تغییر دهم
بینش ده : تا تفاوت این دو را بدانم
مرا فهم ده : تا متوقع نباشم دنیا ومردم آن مطابق میل من رفتار کنند.
(جبران خلیل جبران)
(خدایامن درکلبه فقیرانه خودچیزی دارم که تودر عرش کبریایی ات نداری من چون تویی دارم وتو چون خودی نداری)
امام سجاد (ع)
ما چه هستیم؟
ای انسان ، ای اشرف مخلوقات وای جانشین پروردگاریکتا درروی زمین،درچه غوطه ورشده ای؟
آیا خودت را یافته ای؟ قلبت را شکافته ای؟ میدانی که قلب تو به وسعت آسمان وزمین است؟
می دانی آن یگانه مهربان دردلت گنجی نهاده؟ آیا نقشه ی آن گنج رایافته ای تا به رستاخیز
درونت برسی؟ قافله ی سیر کنندگان راه حق درحال حرکت است، بشتاب ،چرا که
این قافله ای نیست که اگر صدایش بزنی به خاطر تو بایستد ،به هوش باش
مبادا جا بمانی!
مبادا از جهنم دنیایت بهشتی ساخته باشی واز بهشت آخرتت جهنمی.میدانی من چه آموخته ام ؟
آموختم او رحمان ورحیم است ،مهربان ترین مهربان ها است، آموختم او حکیم است ،
تاروپود فرش جهان از حکمتش جان گرفته ،آموختم او هست، من نیستم،او حاضر
من غایبم،او بیناست، من نابینا،او گویاست ومن ناشنوا.
تو چه آموخته ای؟ آیا میدانی چرا آمدی؟
از کجا آمده ای وبه کجا خواهی رفت؟
چقدر میدانی؟
بدان که: بیداری حق توست،
پس خودت را احیا کن
وبرای یافتن وگشودن دروازه های سعادتت بشتاب!
بشتاب که قافله رفت وتو جامانده ای ،
بشتاب